W ostatnich miesiącach coraz częściej słyszy się o podejmowaniu przez Polski Fundusz Rozwoju zdecydowanych działań przeciwko przedsiębiorcom, które mają na celu zwrot przyznanych im milionowych subwencji finansowych wypłaconych z programu pomocowego w ramach Tarczy Antykryzysowej. Aktualnie PFR zarzuca polskim firmom m.in. nieprawdziwość oświadczeń zawartych we wnioskach, błędne deklarowanie przychodów lub powiązania z innymi podmiotami funkcjonującymi na rynku. W 2025 roku skala zjawiska jest ogromna, zaś pozwy składane przeciwko rodzimym przedsiębiorstwom mogą wiązać się dla nich z dotkliwymi konsekwencjami.

Przedsiębiorco, pamiętaj, że brak skutecznej i profesjonalnej obrony Twoich praw w sądzie, nieprzemyślana strategia oraz bazowanie na oklepanej argumentacji mogą doprowadzić do przegrania procesu tj. zobowiązania Cię do oddania ogromnej sumy pieniężnej w bardzo krótkim czasie, co w rezultacie poważnie zachwieje płynnością finansową Twojej firmy, a nawet może doprowadzić do jej upadłości.

Nie pozwolimy na to! Zaufanie nam zagwarantuje Ci rzetelne podejście do powierzonej sprawy oraz zapewni indywidualną i wszechstronną analizę sytuacji, w jakiej się znalazłeś. Uzyskasz od nas jasną opinię oraz oszacujemy Twoją szansę na wygraną z PFR w ścisłej współpracy z fachowcami z zakresu księgowości i finansów.

Polemika z PFR nie jest nam straszna. Posiadamy solidne kontrargumenty, które z pewnością zaskoczą stronę przeciwną i pomogą uchronić Cię przed konicznością zwrotu pełnej kwoty przyznanej subwencji w oparciu o de facto uznaniową decyzję.

Nie wahaj się więc dłużej, pozwól nam na reprezentowanie Twoich praw i ochronę interesów w nierównej walce z przeciwnikiem niewątpliwie potężniejszym od Ciebie.

Niezależnie od przepisów wynikających z tzw. tarczy antykryzysowej (wprowadzonej ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. poz. 568), strony umów cywilnoprawnych w realiach stanu zagrożenia epidemicznego oraz stanu epidemii mogą skorzystać z rozwiązań opartych na przepisach ogólnych, obowiązujących niezależnie od epidemii zakażeń wirusem SARS-CoV-2.Zgodnie z art. 495 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli jedno ze świadczeń wzajemnych stało się niemożliwe wskutek okoliczności, za które żadna ze stron odpowiedzialności nie ponosi, strona, która miała to świadczenie spełnić, nie może żądać świadczenia wzajemnego. Zdarzeniem takim będzie właśnie stan siły wyższej polegający na ogłoszeniu stanu zagrożenia epidemicznego, z którym wiążą się m. in. czasowe ograniczenie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w różnych branżach (fryzjerska, kosmetyczna, hotelarska, gastronomiczna, handel w obiektach wielkopowierzchniowych itp.).W tym stanie rzeczy każdy stosunek prawny może zostać oceniony z perspektywy ww. przepisu, co w konsekwencji może prowadzić do jego czasowego „zawieszenia”, tj. powstrzymania się przez jedną lub obie strony od realizacji swoich obowiązków umownych.Co istotne, ograniczenia wprowadzone rozporządzeniami Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii mogą uniemożliwiać wykonywanie obowiązków także przez osoby nie będące przedsiębiorcami, które świadczą swoje usługi na podstawie umów cywilnoprawnych. Tym samym także w tego rodzaju umowach może zaistnieć stan skutkujący wstrzymaniem ich realizacji.Biorąc jednak pod uwagę bogactwo stanów faktycznych, każda umowa powinna być oceniana indywidualnie, z uwzględnieniem jej specyfiki oraz realiów jej wykonywania.

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznychz dnia 9 maja 2017 r.II PK 80/16II PK 80/16 Dziecko uczęszczając do żłobka powinno mieć zapewnione warunki podobne do domowych i znajdować się pod opieką osoby zobowiązanej do troszczenia się o nie, okazywania czułości i zrozumienia. Postępowanie pracownika żłobka sprawującego pieczę nad dzieckiem w wieku dwóch lat, polegające na agresywnym i nerwowym odnoszeniu się do niego, szarpaniu, odpychaniu i ignorowaniu stanowi ciężkie naruszenie jego podstawowych obowiązków. Waga uchybień, które popełniła powinna być oceniana każdorazowo przez pryzmat relacji dziecko (istota słabsza, zależna) - dorosły (pracownik).

Etyczny nakaz wdzięczności wobec darczyńcy pośrednio obejmuje także osoby mu bliskie, których krzywda sprawia ból – wskazuje Sąd Najwyższy we właśnie opublikowanym uzasadnieniu wyroku z dnia 6 sierpnia 2014 r. (I CSK 592/13). Rażąca niewdzięczność może się przejawiać również w działaniu przeciw osobom, z którymi darczyńca jest związany, nawet gdy nie było podjęte z myślą o dokuczeniu mu, ale są obiektywnie naganne, uderzają w jego dobra i emocje. Takim zachowaniem jest np. przestępstwo przeciw zdrowiu dziecka darczyńcy.

Syndyk - osoba fizyczna bądź prawna wyznaczona przez sąd do zarządzania majątkiem osoby bądź instytucji postawionej w stan upadłości, nie może domagać się uznania za bezskuteczne wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia na podstawie prawa upadłościowego i naprawczego. Tak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z 4 września 2014 r. (I PK 23/14).

Prowadzenie elektronicznej rejestracji aktów urodzeń, małżeństw i zgonów, udostępnianie ich odpisów w dowolnym USC oraz możliwość wzięcia ślubu poza urzędem – to przewiduje uchwalona w piątek ustawa – Prawo o aktach stanu cywilnego.Teraz obowiązuje zasada, że rejestr stanu cywilnego prowadzony jest w formie papierowej. W efekcie o akt urodzenia trzeba prosić w urzędzie właściwym ze względu na miejsce przyjścia na świat.

Granica wieku ustanowiona prawem Unii w celu połączenia rodziny małżonka może być osiągnięta również po złożeniu odpowiedniego wniosku. To sedno opinii, którą wyraził rzecznik generalny Paolo Mengozzi jako propozycję rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości w związku ze sprawą obywatelki afgańskiej M. Noorzia (sygn. sprawy: C-338/13).Zdaniem rzecznika, dążenie do osiągnięcia uzasadnionego celu w postaci ograniczenia wymuszonych małżeństw nie może naruszać prawa do łączenia rodzin par, które zawarły rzeczywisty związek małżeński.

Kodeks cywilny i nauka prawa mówią jasno: nie można ustanowić dożywocia w zamian za spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Sąd Najwyższy w najnowszym wyroku dopuścił taką praktykę. Taką sprawą zajmował się po raz pierwszy.